| افسردگی خفیف (دیس‌تایمی) عبارت است از افسردگی مزمن همراه با علایمی که خفیف‌تر اما درازمدت‌تر از علایم دوره‌های شدید افسردگی هستند. شروع افسردگی خفیف معمولاً بی سروصدا است و بسیاری از افراد متوجه تغییر در زندگی خود نمی‌شوند. علایم ممکن است در دوران کودکی یا نوجوانی آغاز شوند و تا سال‌ها یا شاید هم ادامه داشته باشند. |
| علایم شایع |
| افسردگی خفیف این طور تعریف می‌شود: وجود چندین مورد از علایم زیر در اغلب ساعات روز و در اغلب روزها به مدت دو سال یا بیشتر (یک سال در کودکان یا نوجوانان) به طوری که فرد هیچگاه بیش از دو ماه رها از این علایم نبوده باشد: نداشتن اشتها یا برعکس پرخوری مشکلات خواب (خواب زیاد یا کم) فقدان انرژی؛ احساس خستگی در تمام اوقات مشغولیت ذهنی زیاد درباره احتمال شکست در کارها و بی‌کفایتی، و نیز داشتن افکار منفی (ناامیدی) احساس تأسف برای خود؛ منفی بافی نداشتن بازده کاری مناسب در خانه و محل کار مشکل در تمرکز و تصمیم‌گیری نداشتن علاقه یا لذت نبردن از فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های لذت‌بخش یا فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های اجتماعی تحریک پذیری گریه کردن بدون دلیل زیاد ایراد گرفتن یا شکایت کردن شکاک بودن |
| علل |
| احتمالاً در اثر ترکیب عوامل ژنتیکی، نحوه بزرگ شدن و تربیت، و نیز عوامل روانی (مثل از دست دادن شغل یا طلاق) به وجود می‌آید. |
| عوامل تشدید کننده بیماری |
| سابقه خانوادگی افسردگی |
| پیشگیری |
| راه مشخصی برای پیشگیری از آن وجود ندارد. بهتر است تغییرات عمده احتمالی در زندگی خود را پیش‌بینی کنید و برای آنها آمادگی داشته باشید. |
| عواقب مورد انتظار |
| به بیشتر کسانی که دچار افسردگی خفیف هستند می‌توان با درمان مناسب کمک کرد. امکان دارد چندین ماه طول بکشد تا علایم رو به بهبود بگذارند. گاهی فرد تا زمانی که تحت درمان قرار می‌گیرد و احساس خوبی پیدا کند متوجه نمی‌شود که چقدر افسرده بوده است. |
| عوارض احتمالی |
| بازگشت افسردگی و مزمن شدن آن؛ بروز دوره شدید افسردگی سوء مصرف الکل یا وابستگی به آن سایر عوارض به وجود بیماری زمینه‌ای و نوع آن بستگی دارند. |
| درمان |
| اصول کلی |
| گرفتن شرح حال و انجام معاینه بالینی توسط پزشک. بهترین نتایج با انجام روان درمانی یا مشاوره همراه با دارودرمانی حاصل می‌شوند. چندین تکنیک روان درمانی در درمان افسردگی خفیف مؤثر هستند: شناخت یا رفتار درمانی (هدف آن تغییر افکار منفی به افکار مثبت است)؛ درمان روابط بین فردی (هدف آن بهبود برقراری روابط با دیگران است)؛ تجزیه و تحلیل فرهنگی (هدف آن تعیین نقش جامعه در کم شدن عزت نفس و بروز احساس بی‌عرضگی و ناتوانی در مقابله با مشکلات، و نیز کمک به رفع این مشکل است). مشاوره شغلی برای بعضی از این افراد با این هدف که مشخص شود آیا کارشان مطابق با خصوصیات روانی و رفتاری آنها است یا خیر. پیوستن به گروه‌های حمایتی. این گروه‌ها به بسیاری از افراد کمک می‌کنند که در جمعی که همگی مشکلات کمابیش مشابهی دارند، مشکلات خود را مطرح کنند و در این بین، بذر دوستی‌های زیادی نیز ریخته خواهد شد. از نوشیدن الکل اجتناب کنید. اگر برای ترک آن نیاز به کمک دارید به پزشک خود مراجعه نمایید یا با گروه‌های حمایتی مربوطه تماس حاصل کنید. استرس عاطفی را در زندگی خود کم کنید. روش‌های مقابله با استرس را یاد بگیرید. |
| داروها |
| پزشک شما ممکن است داروهای ضد افسردگی تجویز کند. امکان دارد مصرف دارو تا چندین ماه یا گاهی چندین سال ضرورت داشته باشد. توجه داشته باشید که اگر یک نوع دارو مؤثر نبود، ممکن است داروهای دیگری وجود داشته باشند که تأثیر خوبی بگذارند، بنابراین به هیچ عنوان ناامید نشوید. |
| فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری |
| محدودیتی برای آن وجود ندارد. انجام ورزش منظم توصیه می‌شود. |
| رژیم غذایی |
| یک رژیم غذایی طبیعی و متعادل داشته باشید تا وضعیت سلامت شما در بهترین حالت حفظ شود. |
| درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟ |
| اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم افسردگی خفیف را دارید. اگر علایم بدتر شوند یا علی‌رغم درمان رو به بهبود نگذارند. |
